ازبانك دوستي شعبه صفا مزاحمتون ميشم! حساب وفاتون خالي شده 

دوستي بسته ي پيچيده به ربان نبود ، كه كسي روز تولد به كسي هديه كند ، دوستي قلب من است و دل تو ، كه در اين راه به هم هديه شود. 

درويشي را ديدم شتابان مى دود گفتم : درويش كجا ؟ گفت مراسم عزا .
گفتم مگه كي مرده ؟ آهی كشيد و گفت مردانگي و وفا! 

زندگی حکمت اوست. چند برگ را تو ورق خواهی زد ما بقی را قسمت، قسمتت شادی باد . 

مثل بارون با صفایی مثل خون تو قلب مایی چه بخواهی چه نخواهی عزیز دل مایی 

روزگاریست همه عرض بدن میخواهند / همه از دوست فقط چشم و دهن میخواهند / دیو هستند ولی مثل پری می‌پوشند / گرگ‌هایی که لباس پدری می‌پوشند / آنچه دیدند به مقیاس نظر می‌سنجند / عشق‌ را همه با دور کمر می‌سنجند / خب طبیعی ست که یک روزه به پایان برسد / عشق‌هایی که سر پیچ خیابان برسد 

وقتی یکی غصه داره سوال نکن ! فقط آغوش باز کن ! وقتی خوب شد سوال نکن ! بذار فراموش کنه ! 

آوای باد انگار آوای خشکسالیست , بگذار تا بگویم تقدیر لا ابالیست
باید که عشق ورزید...
باید که مهربان بود...
زیرا که زنده ماندن هر لحظه احتمالیست 

به سلامتی اونایی که تو اوج سختی و مشکلات ... به جای اینکه تَرکمون کنن، دَرکمون میکنن! 

باز باران بارید/ خیس شد خاطره ها / مرحبا بر دل ابری هوا / هر کجا هستی باش / آسمانت آبی / و تمام دلت از غصه ی دنیا خالی 

اعتبار آدم ها به حضورشان نیست به دلهره ای است که در نبودشان احساس می کنی... 

غم اگر ترکم کند تنهای تنها میشوم ، دوست اگر یادم کند سلطان دنیا میشوم 

كيسه كوچك چای تمام عمر دلباخته ليوان بود ، ولى هر بار كه حرف دلش را ميزد ، صدايش در آب جوش ميسوخت ، كيسه كوچك چاى با يك تيكه نخ رفت ته ليوان حرف دلش را آهسته گفت ليوان سرخ شد 

تن به سايه نميدم، من پر از روشنى ام * گوش بده معصوم من ، پر از گفتنى ام * يه شب شرجى گرم توى گوش كوچه ها * مى پيچه صداى من كه: بيا،بيا،بيا * 

ما پیغام دوست داشتنمان را با دود آتش به هم میرسانیم، نمیدانم آنجا براي تو تكه چوبی هست یا نه؟ من اینجا جنگلی را برایت به آتش كشیده ام .‎